ელექტროენერგიის გამოსამუშავებლად რამოდენიმე მეთოდი არსებობს. ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული მეთოდი ჰიდროენერგეტიკაა, რომელიც წყლის კინეტიკური ენერგიის მექანიკურ ენერგიად გარდაქმნას გულისხმობს.
ჰიდროენერგეტიკაში, ორი სახის სადგური არსებებს, ერთი არის მდინარის მოდინებაზე არსებული სადგური, რომელიც სადერივაციო მილების საშუალებით წყალს ტურბინისაკენ მიემართება და მეორე არის წყალსაცავიანი დიდი ჰიდროელექტროსადგურები, რომელიც წყლის რესურსის დაგროვებას და მის საჭიროებისამებრ გამოყენების საშუალებას იძლევა.
შევეცდები გაგაცნოთ, თუ რა პრინციპი აქვს კაშხლიანი ჰიდროელექტროსადგურის მუშაობას და როგორ გვაძლევს ის ჩვენთვის საჭირო ენერგიას.
ჰიდროელექტროსადგურის დაპროექტების დროს მისი სიდიდის მიხედვით განსაზღვრულია თუ რამდენი ტურბინა უნდა ჰქონდეს მას ექსპლუატაციაში გაშვების შემდგომ. კაშხლის მშენებლობისას მის ქვედა ნაწილში რჩება სპეციალური მილები რომლის მეშვეობითაც წყალსაცავში არსებული რესურსის ტურბინებისკენ მიმართვა ხდება. წყალი ტურბინაში დიდი წნევით მიემართება, რაც შესაბამისად ტურბინის მოქმედებაში მოყვანას უზრუნველყოფს.
ტურბინის შიგნით მოთავსებულია როტორი, რომელიც დაფარულია სპეციალური სპილენძის მავთულებით და უზრუნველყოფს ელექტრომაგნიტური ველების ელექტრონებად გარდაქმნას. სწორედ აღნიშნული ელექტრონები შემდგომ მიედინება, გენერატორში სადაც მისი ძაბვის რეგულირება და ვოლტაჟის განსაზღვრა ხდება. ამ პროცესების შემდგომ გენერატორიდან გამოსული დარეგულირებული ელექტროენერგია უკვე გადამცემი ხაზების მეშვეობით ქსელში გადის.
ხოლო რაც შეეხება გამოყენებულ წყალს მას შემდეგ, რაც კაშხლიდან გამოსული წყალი ტურბინას გაივლის და ელექტროენერგიას გამოიმუშავებს ნაკადი ისევ მდინარის კალაპოტს უერთდება და დინებას ჩვეულ რითმში აგრძელებს.
გიორგი კაპანაძე